Η εργασία είναι το σταθερό δεδομένο αυτής της κοινωνίας. Αν κάποιος δεν έχει κάτι να κάνει, η ζωή του δεν έχει νόημα. Ο άνθρωπος που δεν μπορεί να δουλέψει αξίζει όσο κι ο πεθαμένος, και συνήθως προτιμά το θάνατο και κάνει ενέργειες για να τον επιφέρει.
Σήμερα, με τη Σαηεντολογία, τα μυστήρια της ζωής δεν είναι πολύ μυστηριώδη. Το μυστήριο δεν είναι απαραίτητο στοιχείο. Μόνο ο πολύ παράλογος θέλει να κρατάνε μεγάλα μυστικά απ’ αυτόν. Η Σαηεντολογία έχει βγάλει από τη μέση τις περιπλοκότητες που είχαν δημιουργηθεί για τους ανθρώπους και έχει αποκαλύψει την ουσία αυτών των προβλημάτων. Για πρώτη φορά στην ιστορία του Ανθρώπου, η Σαηεντολογία μπορεί να αυξήσει την ευφυΐα κατά τρόπο προβλεπτό, να κάνει τον Άνθρωπο ικανότερο και να επαναφέρει την ικανότητά του να παίζει κάποιο παιχνίδι, και του επιτρέπει να δραπετεύσει από την ελικοειδή πτώση της δικής του ανικανότητας. Κατά συνέπεια, η εργασία η ίδια μπορεί να ξαναγίνει πηγή ευχαρίστησης και χαράς.
Στη Σαηεντολογία έχουμε μάθει κάτι που παίζει πολύ σπουδαίο ρόλο στην ψυχική διάθεση του εργαζόμενου. Πολλές φορές, στην κοινωνία, αισθάνεται κανείς ότι δουλεύει για το μεροκάματο ή το μηνιάτικο και πως δεν κερδίζει κάτι που να μετράει για το σύνολο της κοινωνίας. Υπάρχουν αρκετά που δεν ξέρει. Ένα απ’ αυτά είναι το πόσο σπανίζουν οι καλοί εργαζόμενοι. Στο επίπεδο των ιθυνόντων, έχει ενδιαφέρον να αναφέρουμε το πόσο πολύτιμος είναι, πραγματικά, στα μάτια μιας μεγάλης επιχείρησης, εκείνος που μπορεί να χειρίζεται και να ελέγχει εργασίες και ανθρώπους. Τέτοιοι άνθρωποι σπανίζουν. Όλες οι κενές θέσεις στη δομή του καθημερινού κόσμου βρίσκονται στην κορυφή.
Και υπάρχει και κάτι άλλο που είναι πολύ σημαντικό. Κι αυτό είναι το γεγονός πως κάποιες φιλοσοφίες γύρω από τη διάνοια, που δημιουργήθηκαν με σκοπό να παραπλανήσουν, έχουν κατευθύνει τον κόσμο στην πεποίθηση πως, όταν κάποιος πεθαίνει, όλα έχουν τελειώσει και πάνε, και δεν έχει πλέον καμιά περαιτέρω ευθύνη για τίποτε. Είναι πολύ αμφίβολο το αν αληθεύει κάτι τέτοιο. Κληρονομεί κανείς αύριο αυτό από το οποίο πέθανε χτες.
Ένα άλλο πράγμα που ξέρουμε είναι ότι οι άνθρωποι δεν είναι περιττοί. Ένας μηχανισμός που χρησιμοποιούσαν κάποιες παλιές φιλοσοφίες ήταν να λένε στους ανθρώπους ότι: «Aν νομίζουν πως είναι απαραίτητοι, θα πρέπει να πάνε στο νεκροταφείο και να ρίξουν μια ματιά – κι εκείνοι οι άνθρωποι ήταν επίσης απαραίτητοι». Πρόκειται για καθαρή ανοησία. Αν πραγματικά κοίταζες προσεκτικά στο νεκροταφείο, θα έβρισκες το μηχανουργό που καθιέρωσε τα μοντέλα μηχανών του παρελθόντος και χωρίς τον οποίο δε θα υπήρχε βιομηχανία σήμερα. Είναι αμφίβολο αν ένας τέτοιος άθλος πραγματοποιείται αυτή τη στιγμή.
Ο τεχνίτης δεν είναι απλώς ένας τεχνίτης. Ο εργάτης δεν είναι απλώς ένας εργάτης. Ο υπάλληλος γραφείου δεν είναι απλώς ένας υπάλληλος γραφείου. Ζουν και αναπνέουν και αποτελούν σημαντικούς στυλοβάτες, πάνω στους οποίους χτίζεται ολόκληρο το οικοδόμημα του πολιτισμού μας. Δεν είναι γρανάζια σε μια πελώρια μηχανή. Είναι η µηχανή η ίδια.